Te netjes, want vader merel is nu naarstig op zoek naar zijn vetballen.
Draait een rondje op de grond waar er net nog een lag. Alleen nog maar wat kruimels.
Kijkt op de tafel, waar er nog veel meer zouden moeten liggen. Verdorie! Allemaal weg!
Gelukkig heeft hij een goed geheugen. Dan maar naar het lantaarntje waar er ook nog twee hangen. Lastig om bij te komen, maar honger maakt rauwe bonen zoet (volgens de oma van Woltroll :D). Ook weg!! Wat een pech!
Hij kijkt rechts, kijkt links en ontdekt opeens de nieuwe slinger met zeven ballen. Wouw!
Helaas hangen ze te hoog om erbij te kunnen, zelfs als je op het onhandige, wiebelende stokje in de mand gaat zitten.
Zo sneu! Toch nog maar een keer naar buiten...
Eén vetbal ligt nu op de grond, onder de sliert.
Tegen de tijd dat die bal op is, liggen er zo veel kruimels op de grond van het pikken van mussen en koolmeesjes in de overige ballen. A real feeding frenzy, zou David Attenborough zeggen (een waar vreetfestijn)...
Grappig, dat een merel zo "menselijk" over kan komen. Ik zag het gewoon zo gebeuren.
 |
| natuurlijk wilde de hoofdpersoon NIET op de foto foto genomen door het raam, lekker warm binnen |